कसम

तिलोत्तमाले भनी-

गौतम ！

तिम्रा कवितामा निकै उपदेश छन्

प्रशस्तै संदेश छन्

देश त झन् हरफैपिच्छे छन्

बिदेश भोगेका अवशेष पनि छन्

तर तिनमा

म　प्रतिको अनुराग कहीं भेट्दिन म,

आशक्तिको थोपो देख्तिन म !

हेर न,

कविहरु कस्ता मीठा मीठा गीत-गजल लेख्छन

प्रियतमको साथमा मोहनी भेट्छन्

तिमी खाली हावामा तैरिरहेका छौ

निर्जन मरुभूमिमा फैलिरहेका छौ

मैले भनें -

तिलोत्तमा !

देश जल्दा मन पनि जल्दोरहेछ

देश बल्दा मन पनि बल्दोरहेछ

समस्याले पो खोप्दो रहेछ मेरा कविता

सन्तुष्टिले छोप्दो रहेछ मेरा कविता

कहिलेकाहीं झसंग हुन्छु -

म त कलम मात्रै न रहेछु !

पर्ख प्रिय,

यो कसम भो ,

तिम्रो लागि पनि लेखुँला

बिहानको घाममा डुबेको

यौटा उज्यालो कविता !

पूर्ण चन्द्रले भिजेको

यौटा मोहक कविता !