Thursday, November 24, 2011

मन राख्ने आग्रह

मन कसैको भाँच्न हुँदैन

भाँचिन्छ कि भनेर जाँच्न पनि हुँदैन

मन त राख्ने चीज पो

राखिदिनुपर्छ

सानो, ठूलो जो होस्, आफ्नो - पराइ

प्रेमको उज्यालोले ढाकिदिनुपर्छ


थाहा हुँदैन,

कतिबेला कसको मन लुलो भएर बसेको हुन्छ

घाउ सानै भएपनि पीर ठूलो भएर बसेको हुन्छ

मजाकमै सही

मनको कोमल तन्तुमा घोच्न हुँदैन

के नै फरक पर्छ भनी सोच्न हुँदैन


मन सबैको उस्तै भएपनि

उहीं हुँदैन

आफ्नो मन हिमाल झैं अग्लिंदै गर्दा

हिउँ झैं पग्लिँदो मनमाथि नटेक

आफ्नो मन इन्द्रेणी झैं रंगिएको बेला

कुहिरो झैं धुम्मिँदो मनलाई नहेप

मनको संबेदनलाई सम्बोधन गर


थाहा हुँदैन,

कतिबेला तिम्रो मन पनि

मसिनो छेस्को भएर हल्लिएको हुन्छ

कसैको नजर नपर्ने

साँगुरो गल्ली हुँदै रल्लिएको हुन्छ

बोलाएर बोलिदिने

कुनै मनको खोजीमा हुन्छ त्यो

त्यसैले, मन फर्किने बाटो राख

मनलाई मनकै साटो राख


मन भाँचियो भने धेरै थोक भाँचिन्छ

दुखले आर्जेका धेरैथोक नासिन्छ

फेरी जोड्दा पर्ने तोडलाई सम्झेर

मन कसैको भाँच्न हुँदैन,

भाँचिन्छ कि भनेर जाँच्न पनि हुँदैन |

Friday, November 18, 2011

गोधुलीका स्वरहरु

परिबर्तन

अंगालोमा कस्न खोजें बतासलाई

अडिएन

तानेर धुकधुकीमै राखें

निस्कँदै जाँदै गर्यो हरेकपल्ट


अन्जुलीमा राख्न खोजें पानीलाई

काप कापबाट झरेर गयो

परेलीका खोल्सामै पनि अडिएन

पिएर नशाहरुमै पुर्याएं

तैपनि घट्दै जाँदो रहेछ

भरिरहनुपर्ने


तापिरहेको घाम पनि पातलिँदो रहेछ

ओझेल पर्दो रहेछ

बगैंचामा निस्केर फूललाई भनें- नओइलाउनु है

शुभ्र हिमाललाई भनें - नपग्लिनु है

आश पाली बसें


अहँ, केही भएन सोचेजस्तो

सबथोक अदलबदल भए

काखैमा हुर्केका छोरा समेत

तन्नेरी भएर विदेश लागे

छोरीहरु कहिलेकाहीं आउँछन्


देश बदलियो, सरकार बदलिए

जनता अझै बदली (परिबर्तन) माग्दैछन

समय तीब्र चलेको छ भन्ने सुन्छु


किन हो कुन्नि

कहिल्यै नबिग्रेको यो नाडीघडी भने

अचेल धीमा भएको छ

थाहा थिएन,

परिबर्तन यसरी 

आफ्नै नशामा समेत बग्दोरहेछ |

---------------------------------------------


गीत

आए आए जस्तो लाग्थ्यो बैंश आफ्नो गैगएछ

पातमाथि रात बस्ने शीतजस्तो भैगएछ


झर्दा झर्दै आँगनमा घाम अर्कै भैगएछ

छिर्दा छिर्दै बगानमा याम अर्कै भैगएछ 

चुनी लाउँदा फूल एउटा, बास बेग्लै भैगएछ

जुनीभरी संगालेको प्यास सग्लै रही गएछ


रेट्दा रेट्दै सारंगीको ताल अर्कै भैगएछ

हिंड्दा हिंड्दै पैतालाको चाल अर्कै भैगएछ

यत्ति धेरै तृष्णा साँची, यत्ति धेरै स्वप्न साँची

भिडदा भिडदै जोबनको रंग थाँती रही गएछ

छोए छोए जस्तो लाग्थ्यो .......


javascript:void(0)