Thursday, December 5, 2019

जीवनबोध












ए शितल बतास उठाऊ मलाई
ए न्यानो प्रकाश जगाऊ मलाई
भुलेर यो पीडा म हिंड्न चाहन्छु 
ए सेतो हिमाल बोलाऊ मलाई

यी तारा र चन्द्र, यो बादल हेरुंला
यी पर्बत र मैदान, त्यो जंगल हेरुंला  
यी मेरा नयनका परेली खुलुन्जेल
यिनै सम्झनाले मथिंगल भरुंला

यो चिर्बिर चराको, म सुन्दै बसुँला  
यो कल्कल खोलाको, म रम्दै बसुँला  
मेरो दुक्ख होला यो छोटो परिक्षा
फेरि मुक्त हाँसो, म गम्दै बसुँला

यो जोबन् यो जीबन् कति किमती छ
यो पलपल छ सुन्दर, अनौठो त्यति छ
मेरो प्रार्थनामा जति सत्य म छु
त्यति प्राप्ति मेरो वशमा रहेछ  

अब जिन्दगीको जति फुर्को बाँकी
छ ज्युने छु पुरा, कुनै धक् नराखी
म मान्छे हुनेछु, यो धर्तीको मान्छे  
डटी लड्छु जत्रै उठोस् न ल आंधी !  


Wednesday, December 4, 2019

महाराज जुद्ध समशेरका नाममा


महाराज जुद्ध शमशेर,
आइबक्स्योस् मालिक !
कहाँनेर उभ्याउं हजुरको शालिक ?

'म यहाँ किन ल्याइएं?' भनेर
बाटोमा हिंड्ने बटुवा, बिद्यार्थी या अरु कसैलाई
हजुरले नसोधी बक्सेला
हजुरले शिर्फ बेला बेलामा
आफ्नो गर्जन दिईबक्सेला
आफ्नो हुकुम दिईबक्सेला
'यस्तो छाडातन्त्र चल्दैन' भनिबक्सेला |

मालिक,
हजुरले 'यो कुन ठाउँ हो?' नभनिबक्सेला
छक्क नपरिबक्सेला, ( उतिबेला थिएन पनि )
यो बिश्वबिद्यालय हो
विश्वकै सोच राखेर पढाई हुने
राष्ट्रको आँखा
समाजको गहना
सभ्यताको सूचक
बिचारको पुन्ज  
बहसको चौतारी
भविष्यको निर्माता
अनुसन्धानको कारखाना
अग्रगतिको इन्जिन .............
(कठै, हेरिबक्स्योस् त ब्याक-गियरमा लम्पसार परी बसेको !)

मालिक !
'यहाँ मेरो के काम?' नभनिबक्सेला
हजुरको हुकुमी राज टुटेको
सत्तरी सालपछि पनि 
यहाँ उसरी नै हुकुम चल्छ
एउटा निरीह प्राणीलाई सिंहाशनमा राखिदिएर 
सिंहदरबारले उसरी नै नायवी चलाउँछ  
र कुत असुल्छ, 
   
उतिबेलाका भाइ भारदारहरुको जस्तै 
यहाँ पनि भागबन्डा र कटाक्ष चल्छ,
र चल्छ-
बाहुबलीहरुको बलमिच्याइँ
फरक अलिकति मात्रै छ, 
भारदारहरुले जिउमा या कतै लुकाइराखेको 
खुँडा, खुकुरी, भाला या अरु कुनै हतियारको साटोमा 
एउटा भुत्ते ताला हुन्छ सबैको खल्तीमा
र त्यसैको सहारामा, 
कुनै धूर्त लालचीको इशारामा  
कसैसंग बदला लिने आत्महत्याको शैलीमा 
'यहाँ बर्षमा तेह्र महिना तालाबन्दी हुन्छ' भनें भनेपनि  
हजुरले अट्टहासको हाँसो नहाँसिबक्सेला,
अपत्यार नगरिबक्सेला, 

मालिक !
म सुटुक्क भन्छु हजुरलाई
उनीहरु दावा गर्छन् आफूलाई 
उनै विश्वेश्वर र पुष्पलालका अनुयायी !

मेरो बिन्ति छ मालिक,
हजुर शालिक भएपनि
( यो मास्क हटाएर )
मालिकले झैं बोलिदिन पर्यो बेला बेलामा
गर्जिन पर्यो गगनभेदी स्वरमा  
बोल्न नसक्नेहरुको आवाज 
र सुनाइरहन पर्यो पटक पटक 
चार भन्ज्यांग कटाइदिने त्रास !

यहाँ ताला खोल्ने हिम्मत कसैको नभएरै
मैले हजुरलाई गुहारेको हुँ   
यहाँ सत्य बोल्ने हिम्मत कसैको नभएरै
मैले हजुरलाई पुकारेको हुँ |

javascript:void(0)