महाराज जुद्ध समशेरका नाममा

महाराज जुद्ध शमशेर,
आइबक्स्योस् मालिक !

कहाँनेर उभ्याउं हजुरको शालिक ?

'म यहाँ किन ल्याइएं?' भनेर

बाटोमा हिंड्ने बटुवा, बिद्यार्थी या अरु कसैलाई

हजुरले नसोधी बक्सेला

हजुरले शिर्फ बेला बेलामा

आफ्नो गर्जन दिईबक्सेला

आफ्नो हुकुम दिईबक्सेला

'यस्तो छाडातन्त्र चल्दैन' भनिबक्सेला |

मालिक,

हजुरले 'यो कुन ठाउँ हो?' नभनिबक्सेला

छक्क नपरिबक्सेला, ( उतिबेला थिएन पनि )

यो बिश्वबिद्यालय हो

विश्वकै सोच राखेर पढाई हुने

राष्ट्रको आँखा

समाजको गहना

सभ्यताको सूचक

बिचारको पुन्ज  

बहसको चौतारी

भविष्यको निर्माता

अनुसन्धानको कारखाना

अग्रगतिको इन्जिन .............

(कठै, हेरिबक्स्योस् त ब्याक-गियरमा लम्पसार परी बसेको !)

मालिक !

'यहाँ मेरो के काम?' नभनिबक्सेला

हजुरको हुकुमी राज टुटेको

सत्तरी सालपछि पनि 
यहाँ उसरी नै हुकुम चल्छ

एउटा निरीह प्राणीलाई सिंहाशनमा राखिदिएर 
सिंहदरबारले उसरी नै नायवी चलाउँछ  
र कुत असुल्छ, 

   

उतिबेलाका भाइ भारदारहरुको जस्तै 
यहाँ पनि भागबन्डा र कटाक्ष चल्छ,

र चल्छ-

बाहुबलीहरुको बलमिच्याइँ
फरक अलिकति मात्रै छ, 
भारदारहरुले जिउमा या कतै लुकाइराखेको 

खुँडा, खुकुरी, भाला या अरु कुनै हतियारको साटोमा 

एउटा भुत्ते ताला हुन्छ सबैको खल्तीमा

र त्यसैको सहारामा, 
कुनै धूर्त लालचीको इशारामा  
कसैसंग बदला लिने आत्महत्याको शैलीमा 

'यहाँ बर्षमा तेह्र महिना तालाबन्दी हुन्छ' भनें भनेपनि  

हजुरले अट्टहासको हाँसो नहाँसिबक्सेला,

अपत्यार नगरिबक्सेला, 

मालिक !

म सुटुक्क भन्छु हजुरलाई

उनीहरु दावा गर्छन् आफूलाई 

उनै विश्वेश्वर र पुष्पलालका अनुयायी !

मेरो बिन्ति छ मालिक,

हजुर शालिक भएपनि
( यो मास्क हटाएर )

मालिकले झैं बोलिदिन पर्यो बेला बेलामा

गर्जिन पर्यो गगनभेदी स्वरमा  

बोल्न नसक्नेहरुको आवाज 
र सुनाइरहन पर्यो पटक पटक 

चार भन्ज्यांग कटाइदिने त्रास !

यहाँ ताला खोल्ने हिम्मत कसैको नभएरै

मैले हजुरलाई गुहारेको हुँ   

यहाँ सत्य बोल्ने हिम्मत कसैको नभएरै

मैले हजुरलाई पुकारेको हुँ |