रुख भएपछि......

एकाएक म रुख भएँ

जरा हालें,

हाँगा हालें,

र पातहरु पलाएं,

भनें -

अब कहीं जान्न

यो ठाउँ छोडेर,

बरु अग्लो भै हेर्छु यहींबाट

स्थिर उभिएर,

धर्तीलाई छायाँ दिएँ मैले

पक्षीलाई मायाँ दिएँ

घाम-जुनको साथी बनें

झरी-हुरीको साक्षी बनें

र भनें-यो पनि जीवन रहेछ,

गहिराइले थाम्दो रहेछ यसको उचाईं !

धेरै भएको थिएन ,

कहाँ कहाँबाट पथिकहरु आए

हाम्रो यो बगैंचा हेरेर रमाए

र भने -

अहा, क्या रुखहरु रहेछन !

क्या बगैंचा　!

हामीले पनि यस्तै बेर्ना सार्न पाए हुन्थ्यो

हामीले पनि यिनका बिउ उमार्न पाए हुन्थ्यो !