बाबु, त्यो पैसा हो !

भर्खरै भरिभराउ भएर

एउटा बस हुइंकिएर गयो

चमेरो झैं झुन्डिएर जाने आँट भएन

सडक-पेटीमा उभिएर

हामीले ट्याक्सी रोक्दै गर्दा

चप्पल पडकाउँदै

लखर लखर हिड्दै गयो एउटा मान्छे

एकाध घण्टा पछि

बजारमै फेरि जम्काभेट भयो उसंग

छोरोलाई अनौठो लागेर सोध्यो-

बाबा, यो मान्छे त अघि हिडदै थियो

हाम्रो घरैअघिबाट

यहाँसम्म ऊ किन हिंडेको ?

मैले मनमनै भनें -

बाबु त्यो पैसा हो, उसलाई हिंडाउने

ऊ त बस , सके ट्याक्सीमै पनि आउन चाहन्थ्यो

सरर गाडी चढ्न कसलाई मन हुँदैन ?

अर्को दिन

लुगा-कपडाको पसलमा

ओल्टाई पल्टाई गर्दै

कुनै चिज हेरिरहेको देखें उसलाई

निकै बेरपछि टोकरीमा हाल्यो त्यो 　

र लम्किंदै हिंड्यो ढोकातिर

अलिपर पुगेपछि

के के सम्झेर

टक्क उभियो ,

एकछिन टोलायो

र वर पर हेर्दै

लुसुलुसु फर्की आएर

उठाएको चिज त्यहीं थुपुक्क राखेर

अनिच्छाले खुट्टा लतार्दै

पसलबाट सुटुक्क बाहिरियो

यसरी कि,

मानौं, ऊ त्यहाँ आएकै थिएन

काँधमा बसेको मेरो सानो छोरोले

मलाई सोध्यो -

बाबा, त्यो मान्छे किन नकिनी गएको ?

मैले मनमनै भनें -

बाबु, त्यो पैसा हो, किन्न नसक्ने

मानिसलाई त अझै किन्न मन थियो

मन परेको कुरा किन्न कसलाई मन हुँदैन ?

घरबाहिर घुम्न निस्कंदा

पटक पटक

छोरो यसरी नै प्रश्न गर्छ मसंग

जब ऊ देख्छ

खाजाघरको डिस्प्ले-मेनुनेर कोही घोरिइरहेको 　

या हाटबजारमा रित्तैझोला घुमिरहेको

अक्सर भोको या निनाउरो

छायाँ जस्तो अनुहार　

उसलाई बताउन मिल्ने जवाफ नहुनाले

चंगा देखाएर दंग पार्न खोज्छु उसलाई

बेलुन दिएर भुलाउँछु

तैपनि,

ऊ ठूलो र बुझ्ने हुँदासम्म

यस्ता प्रश्नहरु नरहिदिए

कति खुशी हुन्थें होला म　!