ओदाने जुन

जुन यसैगरी कुद्थ्यो

हिंजो पनि

थाकासाकी लाइन या 
चुकुवा एक्सप्रेसको प्रतिस्पर्धामा 
आज पनि यो कुदिरहेछ, 

बर्दिया निकुन्जको माथि-माथि  

खप्तड यातायातको हतारोसंग ताल मिलाउंदै,
       

म पर्दा सारेर

झ्यालका कापबाट निरन्तर हेरिरहन्छु 

फरक यत्ति छ

जुनको ऐनामा  

उतिबेला म घर खोज्थें,

साँझको टुकी बालेको

पहाडफेदीको आफ्नो घर

यतिबेला, सागरपारि साकुरादेशमा 

आफ्नो परिवार खोज्दैछु  

जीबन दोलक बनेको छ,

समयको ढोलकलाई अन्यौलले पिटेपछि !

निरुपाय

जुनमै बिसाएर आफ्ना तमाम बोझहरु  

जब म झपक्क निदाउंछु

सपनामा फेरि उभिन्छ यसपाली   

एउटा झल्झलाकार ओदाने जुन   

जसको प्रार्थनामा

म बेहिसाब गाउँछु,

सबेरसम्म गाइरहेकै पाउँछु आफुलाई !