Thursday, October 24, 2013

तीस बर्ष पछि

तीस बर्षपछि
अकस्मात भेट हुँदा
उसले मलाई भन्यो -
साथी, तिमी त उस्तै रहेछौ,
बिल्कुल उस्तै !
बास्तवमा
हामी दुवै  
निक्कै धेरै  बदलिइसकेका थियौं |

फेसबुक नहेरेरै
हामीले एक अर्कालाई चिन्यौं,
कुरा यत्ति हो |


त्यतिबेला हामीले
संगसंगै बिताएको
आफ्नो बचपनको कुरा गरेनौं
खेत खेतै हिंडेर 
खोलो तरेर
ल्यात-ल्याती बग्दो कमेरे बाटोमा
मुश्किलले धानिंदै  
भीर-भीरै, कुलो-कुलै   
जुत्तैबिना स्कूल हिंडेको
झारमा खुट्टा पुछेको
काठका मुढामा बसेर पढेको
त्यो केही पनि कुरा गरेनौं 
माटे भित्ताले कर्यांग-मर्यांग कोरेका
धुश्रा-फुश्रा लुगाको कुरा पनि गरेनौं


कुरा भए त, 
केवल आ-आफ्ना कामका   
र परिवारका कुरा भए !    
यार,
उ त भेटियो, गयो    
उ भेटिनु भन्नु
आफ्नै सम्झनाको भल बग्नु रहेछ !
आफैसंग झन् गहिरो कुरा हुनु रहेछ !


ऊ गएपछि, सम्झें-
बर्खे खोलाले बाटो छेकेर
घर फर्कन नसकेको,
छुट्टीको दिन रहमा पौडेर  
तातो ढुंगामाथि जीउ सुकाएको,
चौर-चौरै कुहिरो समात्न दौडेको,
र खेत खेतै - बाँदर लखेट्न ,
खनिया खोज्न र ऐसेंलु टिप्न हिंडेको,
उसलाई पनि याद होला शायद
खैर,  
हामीले ती  कुरा गरेनौं  त्यसदिन

अहिले ऊ आधा-आधि शहरिया भैसकेछ,
म झन् पुरै !
मनभित्रको तस्बीरजस्तो 
कहाँ उस्तै रहेको छ र हाम्रो गाउँ पनि ?

छुट्टिनु अघि
अन्तिम मौका नछुटाई
मैले पनि उसलाई भनिदिएँ -
साथी, तिमी पनि त उस्तै रहेछौ,
बिल्कुल उस्तै !


बास्तबमा 
हामी दुवै 
निकै धेरै  बदलिइसकेका थियौं !

1 comment:

javascript:void(0)