पुछ्दै थिएँ है घरका कुनामा
देख्छु म क्वै अड्किय झैं थुनामा
दायाँ र बायाँ मसिना रसी छन्
माथि र मुनी पनि झन् कति छन्
सोधें यहाँ लौ थुनियौ कसोरी
साह्रै ठुलो कर्तुत पो थियो कि ?
कस्को शिफारिस् कति हो सजायं ?
बेला छँदै, धन्न ! म हेर्न आएँ
बोल्यो उ-मेरो घर हो, मनुवा
को हुन्छ आफ्नै घरमा थुनुवा ?
घुरेर हेर्दै किन हो पिरेको ?
आफ्नो छ के काम, त्यतै गए भो
मैलें भनें-धत् ! घर यो त मेरो
जीवन् भरीको धनले बुनेको
कब्जा गरौंला भनि यो नठान
छोडेर जाऊ, कि त फाल्छु, जान
निस्की रुँदै ऊ पर गै करायो
भैगो, ल मेरो सबथोक् हरायो
आफ्नो भएमा घर बुन्ने शिल्प
जस्तो पनि घर् सहजै ठडिन्छ
तिम्रो सिमादेखि परै बसौंला
छिट्टै म अर्को घर जो रचौंला
सारा कलाले सिपले सजौंला
देखेर तिमी ईषले जलौला
यति भनेर माकुरा आफ्नो बाटो लाग्यो | एकदिन अफिसबाट फर्कंदा बाटैमा एउटा रुखबाट तुन्ग्रुंग झुन्डिएर उसले मलाई आफ्नो घर हेर्ने निम्ता दियो | त्यसको बयान मैले यसभन्दा अघि नै (September,2011 मा) गरिसकेको छु|
कति राम्रो कविता Uncle!!
ReplyDeleteSubarna