यो हाम्रो बुद्धको धर्ती,
यो हाम्रो शिवको भूमि
जन्मेथे बाल्मिकी, ब्यास,
यहीं सारा ऋषिमुनि
सीताको माइती यै हो, भृकुटी
यहिँ जन्मिइन्
यो पुण्यभूमि कैल्यै नि
थिएन कान्तिले बिहिन्
तपले जपले तन्त्र मन्त्रले
मुग्ध यो थियो
संस्कृति, सभ्यता, शान्ति,
ज्ञानले युक्त यो थियो
पाटी,पौवा र मन्दिर, अद्वितीय
कला थिए
हिमाल वारीपारि नै चर्चाका शृंखला
थिए
बीरको के कुरा गर्नु,
फिरंगी हारेकै त हुन्
पानी थुनेर तिन्ले नि, अबला
मारेकै त हुन्
तैपनि बलभद्र र भक्ति थापा
डगे कहाँ ?
यो गाथा लेखिएकै छ राष्ट्रको
इतिहासमा |
फेरि यस्तो बेला आयो,
नाकामै चलखेल छ
फिरंगी शैलीमै तिन्का दासको
जालझेल छ
रोक्दैमा ग्यास र तेल, को
झुक्छ यिन्का पाउमा
हाँडीको कालो खोस्रेर,
पोत्छन् यी आफ्नो नाउँमा !
लंकामा खेल्नु खेलेर, गुमेथ्यो
सब इज्जत
अझै छ दुष्ट आकांक्षा,
मुखिया बन्न उद्धत ?
नाकाबन्दी गरी आफ्नै नाक
काट्ने बिचार यो
छि ! तिम्रो लोकतन्त्रको गज्जबै
उपहास भो |
पाशुपत्य भूमिमाथि यस्तो अन्याय
पोख्ने हो ?
लाग्ला है शिवको श्राप,
पापको भार बोक्ने हो ?
जो भांड्न खोज्दछौ व्यर्थै,
घुसेर अरुको घर,
जाला पन्जाब टुक्रेर, जाला
बङ्गाल, के भर ?
नेपाली धुक्धुकी भन्छ,
दुष्टको नगरौं भर
आफ्नै पौरखको बलमा, उभिने
गर्नु तर्खर
पहरा फोड्नुपर्ला रे,
फोरेरै खोलुँ उत्तर
नदी छन् बिजुली खिपौं,
अल्झिनुपर्ने के छ र ?
आफ्नो स्वार्थको खातिर जो
देशै बेच्न हिंड्दछ
त्यस्ताको नाडी छामेरै
दुष्टले घांटी थिच्दछ
चाहारी अरुको दैलो भिखारी
झैं जो बोल्दछ
तिन्को लाचारी देखेर देशको
मुटु पोल्दछ
जल, जंगल के छैन, यत्तिका
जडिबुटी छन्
पाहार लाग्ने पाखा छन्,
खजाना अनगिन्ती छन्
खोज्नु आफ्नै धराभित्र,
आफ्नै भित्र जो स्वप्न छ
अदम्य स्वाभिमानको बिउ
आफैंले रोप्नु छ |
