वैली जाने फूल
डुबी जाने घाम
छिनमै भागिहाल्ने पुतली
र हराइजाने इन्द्रेणी
यी त हुँदै भए,
पग्लिहाल्ने मन
रसाइहाल्ने आँखा
बसिजाने वाक्य
र उडिजाने अनुहारको रंग
यस्ता नाजुक चिजहरू
नहेरूँ भन्छु, नछोऊँ भन्छु
दुनिया त्यसै गर्न सुर्याउँछ
तर फेरि तिनैले
किन कोर्छन् मेरो हृदयमा
यति गहिरा अक्षरहरू ?
No comments:
Post a Comment