कोलाहल भित्रबाट
जन्मन्छ मौनता
र मौनता हुँदै गुज्रन्छ कोलाहल
एक थोपामा एक आँधी झल्किन्छ
सौम्यता भित्र
झन् ठूलो क्रान्ति वांचेको हुन्छ
समय क्रममा त्यो वलवान भएर निस्किन्छ
ए आवाजहरू
कहिलेकांही मौन प्रार्थनाहरू मात्रै भएर बस
अंध्यारोमा
आफ्नो शिशुलाई छातिमा टांसेर
उभिइरहेकी आमाजस्तै !
No comments:
Post a Comment